Loretta's droomhuis

Ze besloot het onderste uit haar bijna lege levenskan te halen. Nu wist ze wat haar te doen stond. Ze liet haar huisje ombouwen. De woonkamer kreeg een groot uitstalraam met een deur ernaast. Een uithangbord moest de aandacht van de voorbijganger trekken: Loretta's droomhuis. Ze richtte de kamer heel sfeervol in. Er waren regenbogen en vlinders, wolkjes en bloemetjes, maar ook grote zwart-wit foto's van afscheidnemende mensen en van spelende kinderen. Ze zorgde ook voor een mysterieus achtergrondmuziekje. Vervolgens stopte ze haar dromen in glazen potjes. Dat was niet zo eenvoudig. Sommigen waren in de loop der jaren samengeklit, dus die moest ze eerst weer uit elkaar halen en liefst zonder al te grote littekens. Elk potje kreeg een etiket waarop de hoofdthema's en de aard van de droom vermeld waren. De ergste nachtmerries zette ze in een donker hoekje van de kamer. Ze verwachtte eigenlijk niet dat iemand er ooit een zou willen.

De eerste dagen kwamen er maar heel weinig klanten, maar na een tijdje kreeg de zaak meer bekendheid. En iedereen die al eens een droom had uitgeprobeerd, kwam gegarandeerd terug en bracht meestal ook nog een vriend mee. Na een paar maanden had de uitbaatster al een groot aantal vaste klanten. Ze waren het er allemaal over eens dat Loretta een uitstekende droomster was.

Loretta wilde geen geld voor haar dromen. Klanten mochten een droom mee naar huis nemen. Als ze hem uitgeprobeerd en goed bevonden hadden, mochten ze zelf beslissen wat ze ervoor wilden geven. Zo kreeg Loretta zeer uiteenlopende dingen. Een meisje maakte van elke droom een mooie tekening, die Loretta dan in haar kamer hing. Van anderen kreeg ze oude spullen, die ze thuis hadden liggen, waaraan de droom hen had herinnerd. Een man schreef over elke droom een gedicht. Loretta vond zijn gedichten zo prachtig, dat ze elke keer dolblij was wanneer hij de winkel binnenstapte.