Vanbinnen zijn we allemaal naakt. Daarom willen we niet dat de ogen van de ander de onze binnendringen. Als hij je aankijkt, stapt hij jouw leven binnen. De ogen zijn de spiegel van de ziel, vooral blauwe en groene. Er schuilt een beetje schoonheid in iedereen. Elke menselijke ziel is een stukje van het grote geheel en ik wil een zo volledig mogelijk beeld krijgen. Stap maar allemaal mijn leven binnen. Ik geef jullie wel een gepast plaatsje. Je kan me ook gemakkelijk beïnvloeden. Ik ben nogal flexibel in mijn ordening. Die wordt namelijk bijna dagelijks aangepast. Het leuke aan de hele zaak is, dat ik ook in vele andere werelden voorkom. Elke mens is een wereld op zichzelf met vertegenwoordigers in aangrenzende levens. Denk ik.
skip to main |
skip to sidebar
Het is even tijd voor wat anders. Let vooral niet op mij.
over mij
- Goudlockje
- is nog steeds zo verliefd op het leven en op alle dingen die het mens-zijn zo mooi maken.
5 opmerkingen:
eindelijk schrijf je nog eens! te druk met de examens, ik begrijp het...
mooi stukje weeral! inderdaad, soms best 'eng' om bepaalde mensen aan te kijken :s
andere mensen durven mij dan juist weer niet aan te kijken!
groetjes, reinie
Mooi beschreven. Idd iets dat we moeten leren: open zijn, mensen toelaten in onze levens. En zoals Raksha - Reinie het zei: het is best eng. Ik denk dat we allemaal bang zijn om gekwetst te worden. Dat heb ik toch..
Groetjes, Magali
:)
Ja, ik heb dat ook. Maar ik vind het eiglijk wel leuk om dat te oefenen, anderen aankijken..
(en het was idd druk met examens en vanalles :))
Heel mooi geschreven !
Het lijkt een epische gedachte dat de ogen onze ziel en personlijkheid weerspiegelen. Maar het is meer dan dat, het is zelfs een wetenschappelijk feit dat de kleurschakkeringen en ordening deels bepaald worden door de genen die het karakter van de mens vormen.
mensen aankijken kan soms zoo fascinerend zijn, als een overweldiging...
xx
Stijn
Ow dat is interessant!
Bedankt voor je reactie :)
Een reactie posten