Alles is

Wat is teveel? En waarom waarom dan niet? Maar nee, dat gebruiken ze allemaal maar al te graag. Maar ondertussen draait het wel met een duizelingwekkende snelheid, wat de naar binnen en bovenstaarders niet beseffen. Ik kijk niet, niet meer. Mijn ogen kunnen niet zo goed tegen dat soort taferelen. Geef mij maar een appel. Zorg er wel voor dat hij niet glanst, zodat ik pas te laat merk dat je mij vergiftigt. Dan zal er een glimlach rond mijn blauwe lippen spelen, wanneer ik je vertel dat ik van je hield. En dan stort ook jouw wereld in. Laat de scherven maar liggen. De show is toch bijna afgelopen. Dan mogen we hand in hand naar huis huppelen en nog meer draaien. Mij kunnen ze toch niets meer maken. Ik doe immers zelf niet meer mee sinds toen. Op een bolletje gerold in mijn hoekje lach ik, want ik ben voor niets en niemand bang.