Nieuw

Gisteren moest ik een examen samenspel afleggen en opeens besefte ik hoe geweldig adrenaline voelt. Ik vond het wel spijtig dat ik nooit ten volle van dat gevoel kan genieten, omdat het altijd gepaard gaat met angst en met verschrikkelijke scenario's in mijn hoofd over een mogelijke fatale afloop.

Maar vandaag kreeg ik datzelfde gevoel, maar volledig zonder negatieve neveneffecten! Mijn hart sloeg sneller en harder. Een onbegrijpelijke vreugde ontstond ergens diep van binnen en verspreidde zich als een vloedgolf van bruisend water razendsnel door mijn bloedvaten. Ik was er zeker van dat ik straalde en ik vond het raar dat er niemand rond keek om de bron van dat licht te vinden. Er was opeens een zekerheid in mij dat ik iets belangrijks ging doen, iets wat een blijvende betekenis heeft, iets echt. Ik had opeens zin om de onbekende mevrouw die naast mij zat bij de hand te nemen en met haar door de zaal te dansen. Ik had zin om al die mensen een knuffel te geven en hen te vertellen dat ze allemaal zo veel voor mij betekenen, dat ik zo blij ben om hen elke week weer te zien. Ik wou op mijn stoel gaan staan en op en neer springen en roepen: "IK GA MIJ LATEN DOPEN EN IK HOU ONGELOOFLIJK VEEL VAN JULLIE!"

Ik heb het niet gedaan, want ik durf dat niet. Ik ben maar een stil klein meisje. Toch denk ik dat mijn ogen echt straalden.